Complimentendag

Hallooo,

Morgen, op 1 maart, is het Nationale Complimentendag. Naar mijn mening een goed initiatief! Want er worden eigenlijk veel te weinig complimentjes gegeven. En vaak gaan de complimenten die er gegeven worden vaak over bijvoorbeeld de kleding die iemand aan heeft en niet over bijvoorbeeld iemands karakter of als iemand iets goed gedaan heeft. Persoonlijk vind ik het leuker om een complimentje te krijgen over iets wat ik gedaan heb dan over iets wat ik aan heb. (Al zijn die complimenten natuurlijk ook altijd welkom ;))

'De Nationale Complimentendag draait om het geven van oprechte aandacht en het tonen van persoonlijke waardering. Twee ‘zaken’ die niet te koop zijn, maar de mens (juist daarom) wel het diepst raken.' Aldus www.beleven.org

Sommige mensen zijn niet zo goed in het geven van complimentjes. Daarom hier een minicursusje complimentjes geven:

1) Geef je complimenten in ik-vorm. Dus: 'Ik vind het heel bijzonder dat jij...'

2) Complimenteer iemand persoonlijk en niet algemeen in een groep. Niet dat het geven van een compliment aan een hele groep verkeerd is ('Jullie hebben goed gewerkt vandaag' of iets dergelijks), maar als je iemand persoonlijk een complimentje geeft komt het beter aan en wordt het meer gewaardeerd.

3) Maar je compliment concreet. Zeg dus niet dat je iemand een goede vriendin vindt, maar waarom je diegene zo'n goede vriendin vindt.

4) Vind je het moeilijk om iemand te complimenteren? Doe het dan bijvoorbeeld via een Whatsappje.

5) Doe het op een manier die bij de ander past. Houdt iemand er niet van om in de belangstelling te staan? Geef diegene dan geen compliment terwijl een grote groep het kan horen, maar doe het onder vier ogen.

6) Het geven van complimenten is goed, maar overdrijf het niet! Dan komt het niet meer gemeend over.

7) Het allerbelangrijkste: zorg dat het compliment oprecht en persoonlijk is!

Dus: geef elkaar morgen lekker complimentjes en waardeer de complimentjes van anderen!

Knuf, Liza

Typisch Hollands

Hallooo,

De meeste buitenlanders denken bij Nederland aan een boer op klompen met een kaas onder zijn arm in een plat weiland met koeien, op de achtergrond wat molens en tulpen en ohja, de boer heeft een jointje in zijn mond.

Maar er zijn nog veel meer dingen 'typisch Nederlands'. En bij sommige dingen denk je daar misschien niet meteen bij na.

Toen er vorig jaar een Italiaan bij mij in huis was, keek hij op een gegeven moment heel vreemd naar onze kaasschaaf. Best begrijpelijk natuurlijk, want dat ding ziet er pittig vreemd uit als je het niet kent. Toen besefte ik me dat naast onze kaas ook de kaasschaaf typisch Nederlands is. Niet alleen omdat we de Hollandse kaas hebben, maar ook omdat we gierig en dus zuinig zijn. Met een kaasschaaf verbruik je minder kaas dan wanneer je het met een mes afsnijdt.

Nog zo'n Hollandse uitvinding ontstaan uit gierigheid, is een flessenlikker. Je weet wel, zo'n ding om de laatste restjes uit een fles of bijvoorbeeld een pak vla te schrapen (en dan is dat pak vla ook nog hartstikke Hollands!). Men zal als Nederlander nooit voedsel verspillen, want dat kost geld. Ook al gooien de Nederlanders jaarlijks gemiddeld 150 euro aan voedsel gewoon weg. Lekker scheef weer dit Nederland.

Iets wat veel Nederlanders niet direct zien als iets typisch Hollands is 'gezelligheid'. Niet dat het in het buitenland nooit gezellig is, maar het woord 'gezellig' gebruiken wij bijna dagelijks, terwijl er in geen enkele andere taal een woord voor bestaat. Het is dus ook echt lastig uit te leggen aan de buitenlanders wat in vredesnaam 'gezelligheid' is.

Wat, denk ik, niet heel begrijpelijk is voor niet-Nederlanders, is het feit dat wij ons één keer per jaar helemaal in het oranje kleden, vlaggetjes op onze wangen tekenen en op een kleedje vol oude troep gaan zitten om het te verkopen. Alleen maar om de verjaardag van het staatshoofd te vieren. Eerlijk gezegd begrijp ik dat ook niet helemaal, maar dat maakt niet uit, want 'gezellig' is het in ieder geval wel! ;)

Wat ik ook niet helemaal begrijp is het typische Nederlandse fietsen in combinatie met het typische Nederlandse weer. Wie heeft bedacht dat het leuk is om in weer en wind op een apparaat met twee wielen te gaan zitten met een zogenaamde 'poncho' aan?!
Aan de andere kant is fietsen natuurlijk heel gezond voor je en verbrand je lekker calorieën zonder dat je echt extra hoeft te sporten. Alleen een beetje jammer dat je er zulke natte kleding van krijgt. Enne... samen met iemand fietsen is natuurlijk altijd gezellig!

Knuf, Liza

Awkward moments

Hallooo,

We hebben allemaal wel eens van die awkward momenten dat we echt even niet meer weten wat we met onszelf aanmoeten en het liefst tijdelijk emigreren naar de maan. Zo is daar dat welbekende 'terug zwaaien terwijl er niet naar jou gezwaaid werd'. Je ziet iemand zwaaien, dus jij zwaait vol enthousiasme en overgave terug en dan... iemand achter je zwaait ook en kijkt jou aan met zo'n blik van: wat doe jij?! Hij zwaaide naar mij!

Of dat moment dat je op een plek bent waar je mobiel absoluut uit moet staan en uitgerekend jij bent dat even vergeten en precies op dat moment besluiten de mensen die je normaal nooit bellen even dat je de populairste persoon op aarde bent. Sinds mijn mobiel een keer afgegaan is in de les, staat hij ook eigenlijk altijd op stil.

Wat ook niet erg handig is, is als de hele klas praat, dus jij ook. En precies op het moment dat jij iets geks ofzo aan het vertellen bent, is iedereen stil en zit erg geboeid naar je te luisteren. Als je dat dan door hebt, stop je maar met je verhaal waarop iemand roept: nee maak je verhaal af! Het werd net leuk!

Soms kom je ook wel eens iemand tegen op straat en nadat je dan uitgebreid afscheid hebt genomen lopen jullie weer door... dezelfde kant op. Awkward! Dan moet je dus noodgedwongen de eerstvolgende afslag nemen, waar die afslag dan ook heen leidt, vervolgens weet je niet meer waar je bent, je loopt kilometers om en komt uren later pas weer thuis.
Okee dit is ietwat overdreven, maar jullie begrijpen het.

En zo kan ik nog wel even doorgaan: jouw hand zit in een drukke ruimte precies op konthoogte waardoor je allerlei verschillende billen aanraakt, je bent bij iemand anders thuis en je knoeit of je sloopt wat of je zit in je eentje thuis een pyjamadagje te houden en er komt collecte of zoiets aan de deur!

Een erg awkward moment die ik me nog heel goed kan herinneren was een paar jaar terug in het zwembad. Ik draag normaal gesproken een bril, maar in het zwembad niet. Dus als ik iemand kwijt raak, ben ik diegene ook gewoon echt kwijt. Ik was mijn broertje kwijt dus ik een beetje zoeken naar blauwe zwembroeken, want die had mijn broertje ook. Opeens zie ik iemand in dezelfde zwembroek en precies hetzelfde postuur als mijn broertje. Je raadt het al: ik sprak die jongen aan. Maar ik was best wel boos dus ik tegen die jongen: jeetje man, waar was je nou! Ik heb een halfuur lopen zoeken!
Dus die jongen natuurlijk vet raar naar mij kijken. En dan zeg ik nog zoiets als: oh sorry, jij bent niet echt mijn broertje.

Gelukkig ben ik niet de enige die dit soort momenten meemaakt. En achteraf is het toch ook wel weer grappig.

Knuf, Liza

Jeugdhelden

Hallooo,

Ik heb in mijn leven al heel wat personen/tekenfilmfiguren/boekpersonages gezien die echt grote helden waren voor mij. Het begon allemaal met, jawel, Nijntje. Mijn vader heeft Nijntje in de tent zo vaak aan mij voorgelezen vroeger, dat we allebei, zo'n 15 jaar later, nog steeds bepaalde stukjes uit ons hoofd kennen! 'Op een dag kwam Nijntje pluis naar moeder toe gerend. Moeder, het is mooi weer vandaag. Mag ik nu in de tent?' Ge-ni-aal. Nijntje heeft een ereplaatsje in mijn vaders boekenkast. Gezellig naast rupsje nooitgenoeg. Want dat was mijn andere grote held uit die tijd. Rupsje nooitgenoeg is wel echt een leugenaar want hij/zij heeft mij doen geloven dat je van je buikpijn af komt door boombladeren te eten. Gelukkig heb ik het nooit echt geprobeerd...

Ik vraag me nu oprecht heel hard af of Nijntje en rupsje nooitgenoeg jongetjes of meisjes zijn. 

Uiteraard waren Jip en Janneke ook echt episch! Zij deden dingen die ik ook echt wilde! Ze hadden bijvoorbeeld een egel in de achtertuin die ze te eten gaven. Dat wilde ik ook! De enige egels die ik tegenkom liggen platgereden langs de weg. (Okee dit is niet helemaal waar, een vriendin heeft ooit een egel als huisdier gehad. Ja echt!). 

Toen ik het stadium van kinderboeken voorbij was, kreeg ik nieuwe jeugdheldinnen. Dit keer echt mensen. Namelijk K3! Ik ben echt naar meerdere concerten geweest met mijn moeder en ik kende alle liedjes uit mijn hoofd. Nog steeds! Ik kan echt heel veel K3 liedjes zo zingen. Lijkt me geen goed plan, want als ik ga zingen breken alle ramen. En daar is het echt nog te koud voor buiten. 

Op een gegeven moment was K3 niet meer cool genoeg en raakte de groep Chipz! helemaal in! En ja, ook van hen was ik helemaal fan! Ondanks dat ik K3 ook nog super leuk vond, maar dat durfde ik natuurlijk niet toe te geven. Ook van Chipz! kende ik alle liedjes uit mijn hoofd. Maar ik moet zeggen dat ik daar nog vrij weinig van weet. Mijn hoofd zit nog vol met K3 liedjes en het complete verhaal van Nijntje in de tent. 

Maar Chipz! was wel echt van mijn generatie, want nu weet volgens mij echt niemand meer wie dat waren. Maar voor mij betekende Chipz! net zoveel als B-brave of One Direction nu voor meiden van 12 jaar. Maar geloof me Chipz! was echt veel cooler!

Dit was het wel zo'n beetje. Meer grote jeugdhelden had ik niet echt. 

Ohja toch wel. Baloe de beer van Junglebook was ook wel heel awesome! 

Knuf, Liza

Kattenleven

Hallooo,

Al mijn hele leven hebben wij katten in huis. Laatst zat ik eens naar onze katten te kijken en ik dacht: wat hebben die beesten toch een fantastisch leven! 

Ik als persoon ben, zoals vele personen, gek op slapen en eten. En dat is zo'n beetje het enige wat katten hoeven te doen!

Voordelen van het zijn van een kat:

-Slapen zoveel als je wilt en het maakt niet uit waar, wanneer en hoe lang. (Leuk feitje: Als een van onze katten gaapt is onze standaard uitspraak: Ja, je zal wel moe zijn na zo'n dag)

-Je krijgt van iedereen in huis aandacht. 

-Je kan kotsen waar je wilt en je hoeft het niet eens op te ruimen. Dat doet het baasje wel voor je. 

-Geen zorgen over dingen als geld, school en werk. 

Kortom: kattenleven = luizenleven

Als kat zou ik op Twitter alleen maar de hashtag #GoedLeven gebruiken. 

Hoewel, er zitten ook nadelen aan het zijn van een kat. Denk maar aan het volgende:

-Je moet jezelf overal wassen met je tong. Ja echt, overal... (Gadverdamme)

-Je menu is niet echt gevarieerd. 'Goh, wat zal er vandaag op het menu staan? Kattenbrokken met vissmaak of met vleessmaak?'

-Het eten van chocola kan je dood betekenen (en chocola is het goddelijkste eten wat er bestaat). 

-Als je eten op is, je hebt honger en er is niemand thuis...

Ik heb altijd gezegd dat ik in mijn volgende leven een kat wil worden, maar als ik zo naar de nadelen kijk weet ik het nog zo net niet...

Ik houd het voorlopig nog wel even bij het knuffelen van een kat in plaats van het zijn van een kat. 

Knuf, Liza

Wie is de mol?

Hallooo,

DE vraag die heel Nederland (of in ieder geval een groot gedeelte) al een paar weken bezighoudt is natuurlijk: Wie is in vredesnaam de Mol?!

Ik zelf ben al een paar jaar een trouwe WIDM kijker en ik moet zeggen dat ze het dit jaar lastig gemaakt hebben! Niet dat ik andere jaren wel wist wie de mol was, maar nu weet ik het ècht niet. Normaal gaan er wel een paar verdachten uit op een gegeven moment. Maar nu zit iedereen die ik vanaf het begin al verdenk er verdorie nog steeds in!

Meteen de eerste aflevering vond ik Marlijn al erg verdacht. Maar nu vind ik Chris eigenlijk ook wel erg verdacht, maar Rik ook. En Margriet eigenlijk ook! Degene die ik het minst verdenk is Martine. Zij is bij sommige opdrachten ZO stom bezig dat het wel erg makkelijk zou zijn als zij de mol was. Maar dat kan natuurlijk ook juist een truc zijn zodat niemand haar verdenkt. 

Dusja, eigenlijk verdenk ik alle 5 de overgebleven kandidaten...

Maar ze zeggen dat je altijd bij je eerste ingeving moet blijven, dus dan is mijn mol nog steeds Marlijn. 

Maargoed ik heb het in al die jaren nog maar één keer goed gehad en dat was slechts een wilde gok. Al die aanwijzingen waardoor je het zou kunnen weten vallen mij écht niet op. 

We zullen zien wie er vanavond afvalt. Er zijn in ieder geval twee dingen zeker:

1. Er valt een verdachte van mij af. 

2. Deze dude is in ieder geval de mol:

Okee flauw! Maar ik ga er vanavond weer goed voor zitten. Wie weet krijg ik een geniale ingeving en weet ik straks wie de mol is! (Waarschijnlijk niet)

Knuf, Liza

21:32 uur, update:

Nou zojuist de aflevering gezien. Natuurlijk viel de minst verdachte af vandaag. Ik kom dus geen steek verder zo. Nou weet ik het echt niet meer hoor!

Knuf, Liza

ff serieus: #Leukgenoeg

Hallooo,

Laatst was ik een beetje aan het rondkijken op YouTube en kwam zo terecht op het kanaal van Rutger Vink. Hij maakt leuke video's en om sommige heb ik echt hard gelachen! Vooral oma Miep is echt een heldin!

Maar toen kwam ik op een serieuze video. Het heet #Leukgenoeg en ik vind dat Rutger hier echt een goed punt maakt. Hij vindt dat je niet zo onzeker moet zijn over jezelf en niet je selfie moet verwijderen van Instagram omdat je niet genoeg likes krijgt. En hij heeft gelijk! Het heeft ook mij echt geïnspireerd om mezelf meer te accepteren. 

Wat je moet doen:

1. Maak een selfie en plaats hem op Instagram. 

2. Zet eronder #Leukgenoeg

3. Like je eigen foto. 

Ja echt, je eigen foto liken. Je eigen like is de belangrijkste van allemaal! Iedereen kan je wel leuk vinden, maar je voelt je het prettigst als je jezelf leuk vindt!

Dus check even de video op Rutgers kanaal Furtjuh. 

https://m.youtube.com/watch?v=RWsfXEqZTGM

En vind jezelf leuk. Want echt, je bent #Leukgenoeg !

Knuf, Liza

Pindarotsjes

Hallooo,

Ik ben echt gek op pindarotsjes en ik maak ze dan ook regelmatig. Het is ook super easy! (Zelfs een keukenkluns als ik kan het). 

1. Smelt 300 gram chocola (wit, melk of puur. Wat je wilt). Doe dit au-bain marie: doe de chocola in een hittebestendige kom. Vul een pan met een laagje water. Plaats op deze pan de hittebestendige kom met de chocola en verwarm de boel. Wel blijven roeren! Vooral witte chocola brandt snel aan!

2. Als de chocola geheel gesmolten is, gooi je de pinda's erbij. Geen idee hoeveel gram, maar je moet er gewoon zo veel pinda's in doen dat het bijna niet meer valt door te roeren. Meestal is dit een heel zakje. Ik zelf gebruik altijd gezouten pinda's. Maar als je de combinatie zout en chocola niet helemaal snapt zijn ongezouten pinda's uiteraard ook prima. 

3. Leg het pinda-chocolademengsel in hoopjes op bakpapier en leg dit in de koelkast. 

4. Nu het leukste gedeelte: lik de lepel af en haal je vingers door de pan en lik je vingers af. Ook kun je fruit oid door de pan schrapen en dit opeten. (Deze stap is natuurlijk niet noodzakelijk, maar zeker niet vervelend om te doen ;))

5. Na ongeveer 2 uur zijn de pindarotsjes klaar en kun je ze lekker opeten :D

Ik heb dit vaak voor de klas gemaakt als ik moest trakteren of voor de kerstbrunch oid. En het viel altijd goed in de smaak! Zeker het proberen waard dus!

Knuf, Liza

Bijgeloof

Hallooo,

Ik zeg altijd dat ik niet bijgelovig ben. Opzich is dat ook wel zo, maar ik betrap mezelf er wel eens op dat ik bijvoorbeeld stiekem hoop dat mijn horoscoop uit gaat komen. Zo ook deze maand. 

Ik zit in mijn examenjaar en moet dit jaar dus ook een profielwerkstuk inleveren. Nu hebben we dat profielwerkstuk vandaag, na een half jaar werk, eindelijk ingeleverd. Afgelopen week kreeg ik ook de nieuwe GIRLZ! binnen en daarin stond de volgende horoscoop voor mijn sterrenbeeld:

Dat van dat 'grote project' kan geen toeval zijn toch?! Nu maar hopen dat de leraren inderdaad tevreden zijn! Zou pittig balen zijn om een slecht cijfer te halen voor een werkstuk waar een half jaar werk in zit!

Dusja, stiekem ben ik misschien toch wel een beetje bijgelovig. Maar het is echt niet zo dat het zweet me uitbreekt bij het zien van een zwarte kat, dat ik hoefijzers boven mijn bed heb hangen of dat ik de hele dag in bed blijf op vrijdag de 13e. 

Al zou ik het opzich niet erg vinden om aankomende vrijdag (13 februari) lekker thuis te blijven ;)

Knuf, Liza

Waarom ik geen fashionblogger ben

Hallooo,

De meeste mensen die een blog hebben, schrijven over één specifiek iets. Zo zijn er de welbekende fashionbloggers, beautybloggers, foodbloggers etc. Ik heb niet zo'n blog. Waarom niet? Dat zal ik je uitleggen. 

Waarom geen fashionblog?

Dit is eigenlijk heel simpel: ik weet echt niks van mode en ben er dan ook vrij weinig mee bezig. Ik trek 's ochtends iets uit de kast en trek het aan. Natuurlijk wil ik er wel een beetje toonbaar uitzien dus heel verschrikkelijk is het niet. Maar veel verder dan een skinny jeans, een shirtje  met eventueel nog een vestje, wat leuke sierraden en een paar gympen van de Scapino kom ik niet. 

Fashionblogger? Ongeschikt.

Waarom geen beautyblog?

Eigenlijk dezelfde reden als de fashionblog: ik weet niets van make-up. Ik vind een beetje mascara en eventueel nog een eyeliner en lipgloss wel prima. 

Beautyblogger? Ongeschikt. 

Waarom geen foodblog?

Okee ik ben gek op lekker eten en ik kan best wel wat dingetjes koken en bakken. Maar deze gerechten zijn te 'gewoon' om op een blog te zetten. Ik kan wel beschrijven hoe je een cake bakt, maar dat staat ook op de achterkant van een pakje cakemix. Foodbloggers schrijven over bijzonderdere gerechten die ze vaak ook voor een deel zelf bedacht hebben. Nou, niets voor mij. Ik heb met een aantal vriendinnen eens geprobeerd om een chocoladetaart te bakken zonder recept. Dit was op z'n zachtst gezegd niet zo'n succes. Uiteindelijk gingen we maar met de taart kleien. Hadden we er tenminste nog plezier aan. 

Foodblogger? Ongeschikt. 

Verder heb ik ook niet echt een grote hobby of een enorm interessant leven om over te schrijven. 

'Vandaag weer naar school geweest. Was heel saai zoals altijd. Uit school ging ik werken. Nu maar huiswerk maken.'

Niet zo boeiend dacht ik zo. 

En zo is deze blog ontstaan. Een vanallesblog. Lekker random. 

Knuf, Liza

Paniek in de tent!

Hallooo,

Afgelopen paar dagen was het even paniek in huis. We hadden namelijk twee dagen geen tv en WiFi! En aangezien ik ook geen mobiel internet heb, (ben ik te gierig voor) betekende dat zware verveling. Ik heb me alleen maar af zitten vragen wat de mensen vroeger met hun vrije tijd deden zonder internet en tv! 

Uiteindelijk heb ik mijn avond maar nuttig besteed door in mijn boek voor Engels te lezen. 

Maar serieus, zonder internet en tv merk je pas hoeveel je mist als je dat niet hebt. Wij hadden donderdagavond geen tv, dus ik de hele avond op de bank gezeten met de gedachte: godsamme nu mis ik Wie Is De Mol? Kom ik de volgende dag op school. Uiteraard meteen mijn frustraties delen met mijn vriendinnen. 'En nu heb ik ook nog Wie Is De Mol? gemist!' En iedereen kijkt me aan met zo'n gezicht van: waar heb je het over?!

Blijkt dus dat er helemaal geen Wie Is De Mol? was omdat ene Tarik met een of ander klappertjespistool de NOS studio in was gesneakt. HAD IK NIETS VAN MEEGEKREGEN! Blijkbaar was heel Nederland in rep en roer door die gekke Tarik en was ik alleen maar boos omdat ik mijn favo programma gemist had. 

Gelukkig vond mijn natuurkundeleraar het zo zielig voor mij dat ik alles gemist had, dat we in de les het fragment hebben teruggekeken en, nadat we even hadden gelachen om die ene kale agent die geen idee had wat hij moest doen, iedereen mij nog even bijpraatte. 

Gelukkig was het uiteindelijk voor een goed doel. We hadden geen internet en tv omdat we sneller internet en digitale tv zouden krijgen. Dat het installeren twee dagen duurde, was omdat dat mannetje een kabel had gesloopt. Maar... alles is weer goed. We hebben weer tv en internet. En zelfs nog beter dan voorheen! Nu kan ik weer vredig leven. 

Knuf, Liza