Ik moet mezelf ook niks beloven...

Hallooo,

WAAROM kan ik dingen die ik met mezelf afspreek nooit waarmaken?! Nu ook weer. Ik was van plan ongeveer één keer in de twee dagen iets op deze blog te zetten, maar ondertussen is het alweer ruim een week geleden dat ik iets geplaatst heb...

Dit is ook de reden dat ik geen goede voornemens heb voor een nieuw jaar. Ik weet TOCH al dat het niet gaat werken!

Of ik wil een week van tevoren beginnen met het leren van een toets en dan ga ik zeven dagen voor de toets ook echt fanatiek met mijn schoolboeken aan tafel zitten, maar de volgende dag en die dag  daarna en die dag daarna etc. heb ik geen zin om te leren. Resultaat: alles moet uiteindelijk toch een avond van tevoren geleerd worden. 

Nog een voorbeeld: ik moet dit jaar 4 boeken lezen voor Engels en 4 voor Nederlands. Het plan: alles aan het begin van het jaar lezen zodat ik me de rest van het jaar niet meer druk hoef te maken om de boeken. Wat er gebeurd is: ik ben nog niet eens op de helft en ik heb nog een kleine twee maanden. 

Waarom begin ik dan in vredesnaam een blog?! Ja ik heb geen idee. Ik vind het gewoon leuk om over dingen te schrijven en die aan andere mensen te laten lezen. Dus voor de mensen die de moeite nemen om dit te lezen en het interessant genoeg vinden (wat er niet veel zijn denk ik): sorry dat ik zo weinig schrijf. Ik ga mijn best doen om meer te schrijven!

Knuf, Liza

Lastige klanten

Hallooo,

Zo, we zijn weer thuis van een dagje werken. Dit bracht me meteen op een idee om over te schrijven. Ik werk nu bijna 1,5 jaar bij de Bruna en hoewel de meeste klanten heel aardig zijn, zitten er een paar tussen...

Bij onze Bruna hebben we ook een PostNL postkantoor. Hier zijn de meeste lastige klanten te vinden. Sommige mensen verwachten iets gratis te kunnen versturen terwijl dat niet kan. 'Nee meneer postbus is niet gratis, alleen antwoordnummers.' Vervolgens wordt de klant boos op iets waar wij als medewerkers dus totaal niets aan kunnen doen.
Daarbij zijn er ook klanten die er van uitgaan dat wij alles, maar ook echt alles weten. Want ja, het is heel normaal om in een winkel met honderden verschillende boeken precies te weten wat we wel en niet hebben en dat we dan ook nog weten waar het staat. 'Ik zoek het even op in de computer.' 'Weet je het niet uit je hoofd dan?'
Mocht dan blijken dat we een boek niet hebben wordt de klant ook boos. Want het is heel normaal om alle boeken ter wereld die ooit uitgekomen zijn in één winkel te hebben. 'We kunnen het boek wel voor u bestellen mevrouw. 'Ja maar ik heb het vandaag nog nodig.' Beste mensen, leer 1 ding van mij, cadeautjes kopen op het laatste nippertje is geen goed idee. Gelukkig weten wij vaak een goede oplossing te bedenken samen met de klant en komt het vaak toch nog goed.

Dan zijn daar ook nog de flauwe grapjes over de bonnetjes die ik al zo'n honderd keer gehoord heb en dus NIET grappig:
-Nee hoor, die mag je houden. Voor boven je bed.
-Ik hoef geen bonnetje, ik krijg het toch niet terug van de belasting.
-Ja graag, anders mag ik niet thuiskomen van mijn vrouw.
-etc.
Ik herhaal: dit is niet grappig.

MAAR, voordat mensen denken dat ik alleen maar zeurende klanten heb, boze mensen kom ik vrij weinig tegen. De meeste klanten zijn echt super lief! En dat maakt mijn werk juist zo leuk! Ik krijg echt een goed gevoel als mensen zeggen dat ik ze zo goed heb geholpen en ik zo vriendelijk ben. Ook krijg ik vaak complimentjes over de manier waarop wij cadeautjes inpakken. Er zijn ook een aantal vaste klanten die ik wekelijks zie, vooral met deze mensen kan je goed een praatje maken en je gaat toch een soort 'band' met ze krijgen. Ik vind het echt leuk om vaste klanten elke week weer tegen te komen.

Al met al vind ik mijn werk echt super om te doen! Het is afwisselend en ik vind de omgang met klanten erg leuk. Daarbij heb ik super collega's en een aardige baas en bazin. Ik ga bijna nooit met tegenzin naar mijn werk en hoop er voorlopig nog wel te werken!

Knuf, Liza

Examenellende

Hallooo,

Pfoe, de tweede tentamenweek van dit jaar zit er bijna op. Nog één toets morgen en het zit er weer op voor een tijdje. Niet dat ik morgen de makkelijkste toets heb, in tegendeel! Latijn is eigenlijk best wel verschrikkelijk. Het werkt niet zoals Duits, Frans of Engels. We krijgen een tekst in het Latijn en die moeten we dan vertalen met behulp van een woordenboek. Klinkt makkelijk, is het niet. De zinsvolgorde slaat nergens op, er zijn 5(!) naamvallen die een enkelvoud en een meervoud kennen en er zijn allerlei gare zinsconstructies die je maar op de een of andere manier moet herkennen. Jep, ik zie nogal op tegen morgen.

Maar even over toetsweken in het algemeen: het is best wel hatelijk. Het is super veel leren en je begint dan ook al weken vantevoren... is oorspronkelijk de bedoeling. Het volgende is vast herkenbaar:
Plan: alles goed plannen, super hard leren en vervolgens supergoede cijfers halen. Trotse ouders, geprezen worden door de leraar. Alles leuk, alles fantastisch.
Wat uiteindelijk gebeurd: je bedenkt je ongeveer 1 à 2 dagen van tevoren dat er toch ergens een toetsweek aan zat te komen. Je kijkt in je agenda en beseft dat je nog heel veel moet doen en totaal geen tijd meer hebt. Uiteindelijk besluit je dat een zesje hoog genoeg is en leert een avondje van tevoren nog even.

Als het dan zover is dat je aan zo'n tafeltje zit in een lokaal met een aantal chagrijnige leraren die voor de honderdduizendste keer melden dat je mobiel in je tas moet blablabla en de blaadjes worden uitgedeeld begint de stress pas echt. En dan werkt je hoofd natuurlijk ook niet mee. Mijn gedachtes tijdens een toets zijn ongeveer dit:
-Ja maar DIT hoefde we niet te leren!
-Wat is dit?
-Okee iedereen om me heen is druk aan het pennen en ik heb drie woorden, wat gaat hier mis?
-The sound of the wind is whispering in your head, can you... NEE geen liedjes in mijn hoofd.
-Ik ben als eerste klaar, dit klopt niet./Oohh no nog 5 minuten en ik ben pas halverwege!
-Wat zal ik vanmiddag eens gaan doen?
-Die persoon voor mij is best wel knap
-Etc.
In ieder geval, van alles, maar niet wat de bedoeling is...

Herkenbaar?

Ik ga me maar mentaal voorbereiden op Latijn morgen, want dat wordt hel.

Knuf, Liza

Even kennismaken...

Hallooo,

Ik ben Liza en ik heb om 1 uur 's nachts besloten om een blog te beginnen. Dit beschrijft meteen hoe random ik af en toe kan zijn. Ik heb wel eens van die momenten in mijn leven dat ik iets geks besluit en het dan ook maar gewoon doe.  Gelukkig pakt dit meestal goed uit. Zo niet, kan ik gelukkig altijd blijven lachen om domme acties van mezelf.
Op dit moment zit in in mijn examenjaar op het Gymnasium (nerdalert). Ik heb de laatste tijd dus niet altijd tijd voor gekke acties, maar ik probeer alles in het leven van de positieve kant te zien. Ik kwam laatst de volgende spreuk tegen: 'Wees blij als het regent, want als je verdrietig bent regent het ook.' Dit past precies bij mij. Doe niet moeilijk en wees gewoon gelukkig.

Tot zover de introductie over mezelf. Dan nu over deze blog. Wat wil ik graag schrijven? Wat wil ik aan jullie overbrengen? Het antwoord: ik heb geen idee. Ik schrijf gewoon wat in me opkomt en wat ik leuk vind om te schrijven. Dit wordt gewoon een blog waarop, zoals de titel al verklapt, van alles en nogwat komt te staan. Gebeurtenissen uit mijn leven, dingen uit het nieuws, dingen die me inspireren en weet ik veel wat nog meer. Ik zie wel wat mijn vingers in combinatie met mijn toetsenbord produceren. Of jullie het ook leuk vinden om te lezen is helemaal aan jullie!

Dan is het nu tijd om te gaan slapen want het is alweer veel te laat. Helemaal voor een tentamenweek (al ben ik morgen vrij, maar toch).

Knuf,
Liza