Taalfouten

Hallooo,

Als er iets is waar ik spontaan een rolberoerte van krijg, zijn het wel taalfouten. Dan niet zo zeer de werkwoordspelling met alle 'd' 't' en 'dt' (al krijg ik wel kromme tenen als er ergens 'ik wordt' staat), maar echt taalfouten zoals 'kennen' en 'kunnen' door elkaar halen. 

Dus voor bepaalde mensen, jullie weten zelf of je je aangesproken moet voelen: ik leg het één keer uit. Want zo ingewikkeld is het ook weer niet!

1. Kennen/kunnen:

Je KENT iemand en je KAN iets doen. Dus niet: wat hij ken doen ken ik ook. 

2. Liggen/leggen:

Je LIGT in bed en je LEGT je boek weg. Je kan niet even lekker op de bank gaan leggen. Of je moet zoiets zeggen als: ik leg mezelf neer op de bank (?)

3. Me/mijn:

ME is NIET als bezittelijk voornaamwoord te gebruiken! Ik kan niet ME hond uitlaten, wel MIJN hond of anders m'n of desnoods nog mn hond, maar niet me hond. (Ik kan mijn hond sowieso niet uitlaten want ja, we hebben geen hond. Maar dat even terzijde). 

4. Overnieuw

Beste mensen, je kunt iets OPNIEUW doen, of je doet iets OVER. Niet overnieuw! Als ik dit iemand hoor zeggen ga ik er bijna spontaan van huilen. Houd hier mee op. Je kan trouwens ook niet iemand optelefoneren of iets nachecken. 

5. Hen/hun

Van dit lijstje denk ik de meest gemaakte fout. HUN gaan niet naar de winkel, maar ZIJ gaan naar de winkel. 'Hun' kan alleen  bezittelijk gebruikt worden. Wanneer leert de Nederlander dit een keer :'(

En dit waren nog niet eens alle veel gemaakte fouten! Maar ik denk wel de belangrijkste. 

Ik hoop dat ik met dit lijstje een paar mensen een wijze les heb bijgebracht. Scheelt mij een hoop beroertes. Mocht je het niet helemaal snappen, lees deze blog dan niet overnieuw maar opnieuw. 

Knuf, Liza